ของคำนับ ฯลฯ เป็นนาบุญของโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดูก่อนภิกษุ
ทั้งหลาย บุคคล 7 จำพวกนี้แล เป็นผู้ควรของคำนับ เป็นผู้ควรของ
ต้อนรับ เป็นควรของทำบุญ เป็นผู้ควรกระทำอัญชลี เป็นนาบุญ
ของโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า.
จบ อนิจจสูตรที่ 6

อรรถกถาอนิจจสูตรที่ 6

มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บุคคลชื่อว่า อนิจานุปัสสี เพราะตามเห็นขยายไปด้วย
ปัญญาอย่างนี้ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง. บุคคลชื่อว่า อนิจจสัญญี
เพราะมีความสำคัญอย่างนี้ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง. บุคคลชื่อว่า
อนิจจปฏิสังเวที เพราะรู้ชัดด้วยญาณ (ปัญญา) อย่างนี้ว่า สังขาร
ทั้งหลายไม่เที่ยง. บทว่า สตตํ ได้แก่ ทุกกาล. บทว่า สมิตํ ความว่า
จิตดวงหลัง ถึงแล้วคือเข้าถึงแล้ว สืบต่อกับจิตดวงก่อนอย่างใด
จิตดวงก่อนก็สืบต่อกับจิตดวงหลังอย่างนั้น. บทว่า อพฺโพกิณฺณํ
ความว่า ต่อกันไม่ขาดสาย คือไม่เจือปนด้วยจิตดวงอื่น. บทว่า
เจตสา อธิมุจฺจมาโน ได้แก่ น้อมในไป. บทว่า ปญฺญาย ปริโยคาหมาโน
ได้แก่ ตามเข้าไปด้วยวิปัสสนาญาณ.